Karaburç ailesi, Osmaniye’de yaşadıkları devirde lise 1. sınıfa giden çocuklarını kekemeliği nedeniyle eğitim hayatında başarılı olamayacağı niyetiyle okuldan aldı. Aile, meslek sahibi olması için Zeki Karaburç’u o dönemki ismiyle İskenderun Demir Çelik Fabrikasının haddehanesine çırak olarak gönderdi.
Kekemeliği yendi, öğretmen oldu
AA’nın haberine nazaran; Karaburç, bir yandan çıraklık yaparken bir yandan da dışarıdan lise eğitimini tamamlamayı başardı. Yaklaşık 3 yıl çalıştığı demir çelik fabrikasında kalfa olan Karaburç, üniversite imtihanına hazırlandı. 1999 yılında Gaziantep Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyatı Kısmı’nı kazanan Karaburç, 4 yıl süren eğitiminin akabinde Adana’da özel bir dershanede öğretmen olarak misyon yapmaya başladı.
Karaburç, hem meslek hayatını hem de günlük hayatını olumsuz etkileyen kekemeliği de gördüğü tedaviyle 2007 yılında yendi.
Daha sonra imtihanlara hazırlanan Karaburç, 2009 yılında Ulusal Eğitim Bakanlığı (MEB) takımına Türk Lisanı ve Edebiyatı öğretmeni olarak atandı.
Hem eğitim veriyor hem eğitim alıyor
Eğitim aşkı devam eden Zeki Karaburç, öğretmenliği sürdürdüğü sırada açıktan ve uzaktan öğretimle çeşitli lisans kısımları okumaya başladı.
Karaburç, 2018 yılında Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Sosyoloji Kısmı’nı, bir yıl sonra da tıpkı üniversitenin uzaktan öğretim alanında çevrim içi tezsiz yüksek lisans programını tamamladı.
Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Halkla Münasebetler ve Reklamcılık Kısmı’ndan de 2021’de mezun olan Zeki Karaburç, eğitimini İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Gazetecilik Lisans Programı ile Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Toplumsal Hizmet Kısmı ve Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Tarih Lisans Programı’nda sürdürüyor.
Karaburç, MEB Yurt Dışında Görevlendirilecek Öğretmenleri Seçme Sınavı’na girerek mesleğini yurt dışında sürdürmeyi hedefliyor.
Bu yıl “Veda eden isim” isimli bir de kitap çıkaran 42 yaşındaki Karaburç, geçtiği güçlü yolların akabinde öğretmenlik mesleğine kavuşarak hem öğrencilere ders vermeyi hem de öğrenme aşkı sayesinde 3 üniversitede ders almayı sürdürüyor.
“Nefes alışımda sorun olduğunu 27 yaşında öğrendim”
Karaburç, birinci ve ortaokulda kekemelik sorunu yaşadığı için ailesinin kendisini lisede okuldan alıp fabrikaya çırak olarak verdiğini fakat iki ağabeyinin öğretmen olmasından da etkilenerek açıktan lise okuyup üniversite imtihanına hazırlandığını söyledi.
Fabrikada kalfa olduğunda ustabaşının kendisinden mesleğini sürdürmesini istediğini fakat eğitim aşkının ağır bastığını anlatan Karaburç, “Edebiyat kısmını istedim, üniversiteye gittim. Dilimde hala arıza vardı, kekemelik devam ediyordu. Niçin kekemeyim, tahlili ne bilmiyordum. Kimse bize akıl vermiyordu, 4 yıllık üniversite hayatım bu nedenle âlâ geçmedi. Toplumda kendimi çok fazla söz edemiyordum.” dedi.
Karaburç, 2004’ten itibaren bir dershanede öğretmenlik yapmaya başladığını belirterek, “Derste bir sorun yoktu lakin akıcılık zayıftı. Bir yerde kusur yapma riski var her vakit. Başımda daima yanılgı yapma korkusu var. Belirli bir suratım yok, rahatlık yok. Mutsuzdum, durumuma üzülüyordum. Ailemin dayanağıyla 2007’de İstanbul’a tedavi için gittim. Orada nefes idmanları yapıldı, nefes alışımda sorun olduğunu 27 yaşında öğrendim. Tedavi olup kekemeliği yendim. Artık sözler ağzımdan daha rahat çıkmaya başladı.” diye konuştu.
“Olmayacak denilen bir şeyi başardım”
Karaburç, 2009’daki atamayla MEB’de Türk Lisanı ve Edebiyatı öğretmeni olarak vazifeye başladığını, kekemelik meselesini da çözdüğünü lisana getirerek şunları kaydetti:
“Artık kekemeliği başımda bitirdim, bu işi artık çözdüm. Hiçbir arıza yok. Şu an memnunum zira yeni bir kıssa başlıyor. Ben bu vakitte okumaya karşı hasretim olduğu için bu ortada üniversiteler okumaya başladım. En sonunda bir de yüksek lisans fakat bunlar bana yetmiyor. Öğreniyorum, edebiyatçı olduğum için yazma yeteneğim artıyor. En son kitap çıkardım. Kitapta şiir, edebiyat, tarih, anı, yaşanmış olaylar, masal var. Geçmişe baktığımda kekeme bir gencin kekemelikle birlikte yaşaması, onu belirli bir yıldan sonra yenmesi, yendikten sonra o süreçte öğretmen olması… Üstelik ben bir de edebiyatçıyım. O denli bir süreci yaşadıktan sonra benim mesleğimde en âlâ olmam lazımdı. Eksiklerim vardı ancak ben gün geçtikçe o eksiklikleri giderdim. Şu an benim beynimde bir ihtilal var zira ben bir şey yaptım, başardım. ‘Olmayacak’ denilen bir şeyi başardım. Bana kekemeliğimin geçmeyeceğini söylediler fakat her olumsuzluk bende olumlu bir değişim sağladı. Ben de her geçen gün daha güzel oluyorum. Artık artık derste cümlelerle dans vakti.”
